Het is voorbij

Een jaar of tien geleden zette ik mijn eerst stappen in blogland. Alles nieuw, eng, spannend, beginnend bij nul. Het onderwerp waar ik over zou gaan bloggen was duidelijk: ik was zwanger van mijn eerste kind. Het bloggen ging goed, ik had er voldoening in en al schrijvend leerde ik online andere vrouwen kennen. Jong, oud, zwanger of niet. Alle rangen, standen.. we 'kletsten' wat af! Tips, tricks, ideeën.. maar ook gevoelens, pijntjes, emoties..

Na de bevalling bleef het even stil, maar het blogvirus had me in die negen maanden toch flink te pakken gekregen. Ik pakte de draad weer op en kreeg via mijn blog een uitnodiging van het welbekende vrouwenblad 'Margriet' voor een interview in één van hun edities 'Streep-je-Slank'. Wat een kers op mijn taart! Ik accepteerde hun aanbod en inderdaad.. niet veel later stond ik met foto en gemaakt interview in hun blad. Leuk!

Langzaamaan veranderde de inhoud van mijn schrijven naar het hoe om te gaan met een klein inkomen. Als thuisblijfmoeder had ik alle tijd om financiën op orde te houden en daar waar kon geld te besparen. Op internet zocht ik alternatieven voor grote uitgaven en ondertussen probeerde ik ook vanuit huis een extra centje bij te verdienen. Met een webwinkel in sieraden en decoratieartikelen lukte het me wel wat geld binnen te krijgen, maar aan de andere kant waren de te maken kosten dusdanig hoog dat er aan de eind van de streep niet veel meer over bleef.

Het besparen, zelf doen, zelf maken.. het koste me een hoop tijd, maar de drang om er over te blijven bloggen bleef. Ik merkte dat ik het fijn vond als anderen blijk van waardering voor mijn tips en ideeën gaven. Ook in deze periode wisselden we online onze gedachten en vooral ervaringen met elkaar. Het klikte met sommige dames zo fijn dat er ook offline contacten gelegd werden. Nieuwe kennissen, nieuwe vriendinnen!

Anderhalf jaar geleden kwam er abrupt een einde aan mijn zo vertrouwde plekje op het web. Mijn echtgenoot besloot mij en de kinderen de rug toe te keren en met hem ook direct zijn hele familie. Na een samen-zijn van tien jaar als zwerver in de goot achter gelaten. Was het daar maar bij gebleven.. Mijn jaren lang opgebouwd online platform voor een zuinige en zelfvoorzienende levensstijl werd gebruikt om mij dusdanig zwart te maken dat er voor mij een rouwe rand om mijn ozo vertrouwde plek was komen te liggen.

Bloed blijft kruipen waar het niet gaan kan en na een jaar rust besloot ik op dit webadres een nieuwe start te maken. Ik had er weer zin in!, maar ergens was het ongedwongen noteren van mijn gedachten me met de ervaring van mijn vorige blog afgenomen. Ik moest nadenken over hoe ik dingen op wilde schrijven. Onderwerpen als hoe ik nu met een uitkering mijn hoofd boven water kan houden, welke hulpmiddelen er zijn om een extra zakcentje te pakken te krijgen; het financiële aspect van mijn bloggen wilde ik niet - nee.. kón ik niet - meer met jullie delen. Terwijl ik juist dát zo'n mooi onderwerp vind om over te schrijven! Over hoe met weinig geld en middelen toch een mooi en bevredigend leven te kunnen leiden. En ja.. ik kàn blijven schrijven over de zelfvoorzienende stappen die ik zet, ik kàn blijven schrijven over mijn handwerkavonturen en ja.. ik kàn jullie ook op de hoogte houden over hoe het leven mij op dit moment ten volste toe blijft lachen. Maar het lúkt me niet meer..

Nu bijna een half jaar geleden zag ik mijn long lost high-school sweetheart terug. Wat een afspraak for-good-times-sake had moeten worden, werd voor ons beiden een moment van 'thuis komen'.. Twintig jaar geleden elkaar uit het oog verloren, in het hart ongemerkt enorm dicht bij elkaar gebleven.. We (mijn kinderen en ik) hebben een man in ons leven verwelkomd die ons waardeert om wie we zijn. Samen met hem kijken we uit naar een nieuwe toekomst. Nog even niet lijfelijk samen, maar in ons hart niet meer los van elkaar te krijgen.

Misschien kan ik het verhaal wat ik aan jullie kwijt wil wel het best samen vatten met de woorden dat ik eigenlijk gewoon geen tijd en energie meer heb om mijn blog bij te houden. In mijn vrije uren ben ik 'druk' met handwerk, brei ik de laatste tijd wat af en niet te vergeten.. Skypen we vanuit hier zo vaak als het maar kan met het ontbrekende lid van ons nieuwe gezin..

Ik moet heel eerlijk zijn.. ik ga jullie missen! Het is zelfs zo dat - nu ik dit allemaal schrijf - de emoties me flink in de weg zitten.. Maar het moet.. Ik móet kiezen voor mezelf en mijn gezin.. Een gezin vol liefde, begrip en acceptatie naar en voor elkaar..

Good Old Household, Learning Traditional Skills.. Met heel veel liefde heb ik op beide pagina's jaren achter elkaar geschreven, mijn leven met jullie gedeeld. Beide blogs houden op te bestaan.. Bij deze neem ik nu écht afscheid van het bloggen.

Graag wens ik jullie - volgers, lezers, jarenlange blog-vriendinnen - een mooie, liefdevolle toekomst toe. Het hoofdstuk bloggen is voor mij met dit laatste bericht voorbij. Maar uiteraard niet voordat ik jullie mijn laatste wens heb toegesproken:

Blijf alsjeblieft dromen.. GEEF NIET OP!